Peugeot 203 van Eric Zwijnenberg
September 2008
Maandag 1
september 2008
In de
namiddag de Peugeot weggebracht naar de schuur bij Van Leeuwen. Er is voor de
komende week slecht weer voorspeld en veel regen, en daarom wilde ik de 203 nu
maar eens binnen hebben staan. Hij heeft al zoveel regen bij de molen te
verwerken gehad!
Zaterdag 6
september 2008
Om 7.30
met de Honda naar Van Leeuwen en daar de Peugeot opgehaald. Startte redelijk
vlot. Hij moest wel eerst even wat benzine opzuigen uit de tank, maar hij
startte toch in één keer. Daarna naar Breezand gereden.
Onderweg de 1000 km gepasseerd dat de auto van mij is.
Sander en ik zijn intensief met de 203 bezig geweest, en Sanders vader heeft 's
middags ook nog geholpen.
De eerste klus was het vervangen van het korte stukje dikke slang tussen de vulpijp en tankpijp van de benzinetank. Via het klepje dat de tankdop verbergt kon Sander de vulpijp een stuk omhoog trekken, waardoor het oude stuk slang verwijderd kon worden. Daar zaten hele scheuren in, zo was het rubber verteerd. Vandaar dat bij het tanken de benzine de kofferruimte in liep! Met twee nieuwe slangklemmen vastgezet (die oude slangklemmen waren heel anders gemaakt, toen waren er nog niet van die schroef-slangklemmen zoals tegenwoordig).
Vervolgens is Sander ruim drie uur bezig geweest met ververvangen van de silent-rubbers (rubber silent blocks) van de ophanging van de voorwielen. De oude rubbers waren helemaal versleten, verteerd en uitgelubberd.
Aanbrengen rubber silent bus De afkomende bussen en stukken rubber
Sander had een paar hulpstukken gemaakt om ze te verwijderen, maar desondanks viel dat niet mee. Later bij de achterwielen ging het makkelijker, waarbij trouwens niet alle rubbers vervangen behoefden te worden.
Ondertussen monteerde ik een fitting onder de motorkap zoals die er vroeger ook gezeten moet hebben. Het schroefgat (met getapt draad) zat er nog. Sander had nog zo'n fitting in zijn onderdelenvoorraad liggen. Een eerdere eigenaar moet die fitting om onduidelijke redenen hebben verwijderd, en hij heeft het draadje helaas heel dicht bij de kabelboom waar het uit komt afgeknipt. Het was nog een heel gedoe om dat draadje weer te verlengen, maar het is gelukt. Een merkwaardige zaak trouwens die fitting: hij staat altijd onder spanning. Dus als je pech hebt in het donker, en onder de motorkap licht wilt hebben, moet je eerst in je bagageruimte gaan zoeken naar zo'n lampje, en dat dan in die fitting drukken die je daar in het donker natuurlijk helemaal niet kunt vinden…. Rare zaak. Waarom niet een fitting met een schakelaartje? Dan kan het lampje blijven zitten. Zou ik wel kunnen maken, maar ik wil de zaak authentiek houden, dus laat ik het maar zoals het ooit was.
Sander had ook nog een ander pompje voor de ruitensproeier. Oorspronkelijk had de 203 helemaal geen ruitensproeier. Door een vorige eigenaar is er een ingezet met een extra schakelaar onder het dasboard. Maar dat elektrisch pompje is zeker stuk gegaan, want een tweede pompje zat er met een tie-rip tegenaan. Maar dat werkte ook niet goed. Achteraf trouwens bleek dat in de sproeikop een verstopping zat, maar inmiddels hadden Sanders vader en ik de twee oude pompjes verwijderd en er een ander voor in de plaats gezet.
Verder plaatste ik drie zekeringen waarvan Sander er gelukkig nog een stel had. Die zijn vrijwel niet meer te verkrijgen. Het is een heel raar model zekering; twee messing ringen waartussen dan het smeltdraadje zit. In mijn auto ontbraken alle drie de zekeringen; de kabelschoenen had men gewoon op elkaar bevestigd! Vreemde zaak! En gevaarlijk in geval van kortsluiting. Anderen zetten er een zekeringkastje van een moderne auto is als ze geen Peugeot-zekeringen meer kunnen krijgen, mailde de magazijnbeheerde van de Peugeot-club mij.
Samen met Sander vervolgens kit gespoten in de rubbers van voor- en achterruit, in de glas-sponning (in de carrosserie-sponning was het al door de vorige eigenaar gespoten). Het verwijderen van de overtollige kit was nog meer werk dan het aanbrengen. Wat een troep. Eerst met oude kranten en daarna met een doek met remmenreiniger.
Verder heb ik vier nieuwe rubbers aangebracht die de grille op zijn plaats houden; twee onder en twee boven. De onderste waren helemaal verdwenen, en daar had Sander laatst al tijdelijk twee plak-rubbertjes voor genomen. Nu zit de grille weer aan alle kanten netjes opgesloten in nieuwe rubbers.
Ondertussen
was Sanders vader gearriveerd om naar de erg grote slag van het rempedaal te
kijken. Zou een kwestie van afstellen moeten zijn. Hij kreeg het maar niet voor
elkaar. Daarop maakte hij linksvoor de hele remtrommel open, en laten er nu hele
stukken remvoering verdwenen zijn!! Op één remschoen was zelfs álles weg,
alleen de klinknagels staken nog uit! (zie
foto, linker voorwiel)
Wat een tegenslag: Daarop ook rechtsvoor gedemonteerd, en daar waren ook hele stukken remvoering verdwenen. En vijf weken geleden heeft Sander die zaak ook uit elkaar gehad, en toen zag alles er heel goed uit, dat heeft Sander me toen nog laten zien.
Maar kennelijk is door de vroeger lekkende remcilinders dat materiaal van de voering aangetast door de remolie en helemaal bros en zacht geworden. Het is nog goed afgelopen, er had wel een rem kunnen blokkeren bij het loskomen van zo'n brok voering!
Nieuwe remschoenen had Sander niet in voorraad, dus moest de Peugeot vandaag in Breezand achterblijven. Maar voor we ons werk eindigden is Sander nog begonnen met demontage van het raam van het linker achterportier. Sander heeft namelijk een hele set (dure) raamrubbers ("snorren en poezen") binnengekregen. Bij het linker achterraam was dat het hardst nodig: als je dat naar beneden draaide ging de lijst van de bovenrand mee naar beneden!
Na het verwijderen van het binnenpaneel van de deur zag het er allemaal heel redelijk uit. Geen grote roest-bende. Gelukkig! Dat deurpaneel was al eens vernieuwd (door Dirk Burger?) en erachter zat een laag isolatie. Zag er ook goed uit. Het wordt een arbeidsintensieve klus om al die draai- en zwenkruitjes van nieuw rubber te voorzien, maar wel nodig. Bij regen liep het water bij de "deflecteurs" (klapraampjes) naar binnen, en de raamhefmechanismes lopen ook allemaal erg zwaar.
De Peugeot blijft nu dus deze week in Breezand, en ik nam de vier remschoenen mee naar huis om ze maandag bij "Leeuwenkamp-Van Langen Techniek" in Alkmaar aan te bieden en te vragen of ze er nieuwe voeringen op kunnen zetten. Om 17.15 uur heeft Sander me op de trein gezet in Anna Paulowna.
Maandag 8
september 2008
's
Morgens de vier remschoenen naar Leeuwenkamp in de Strooijonkerstraat in Alkmaar
gebracht. Ze zullen ze van nieuwe, geklonken voering voorzien. Dinsdag of
woensdag klaar.
Dinsdag 9
september 2008
's
Middags een telefoontje van Leeuwenkamp dat de remvoeringen klaar waren. Om 17
uur opgehaald en naar Sander in Breezand gebracht. Hij gaat er deze week mee aan
de slag. Sander vertelde verder dat het linker achterraam klaar was en dat hij met
het rechter was begonnen. Daar moest de onderlijst (die het glas vastklemt) worden vervangen. Te ver weggeroest. Links was maar een centimeter of 10
verroest en kon de lijst behouden blijven.
Zaterdag
13 september 2008
De
afgelopen week heeft Sander nog regelmatig wat aan de ramen gedaan. Vanmiddag om
13 uur ben ik met de trein naar Anna Paulowna gegaan, en daar heeft Sander
me van 't station gehaald, en samen hebben we verder de middag in zijn
werkplaats doorgebracht. Hij is gereed gekomen met alle zijramen. Alle
deurpanelen zijn eraf geweest, alle zijruiten eruit, waar nodig van nieuwe
lijsten voorzien, nieuwe "poezen en snorren" (de rubberen en vilten strips waar
de raampjes tussendoor naar beneden zakken), het rubber rond de driehoekige
klapraampjes is vernieuwd, alle "raamhefmechanismes" zijn gedemonteerd en
gesmeerd, en eentje vernieuwd. De raampjes gaan weer als een tierelier op en
neer!
De remschoenen met nieuwe voeringen zaten er ook weer in.
Ik hield me bezig met het vervangen van het afgebroken hendeltje van de richtingaanwijzer. Sander had namelijk een nieuw binnen gekregen (kost maar liefst € 50,-). Er moest heel wat gedemonteerd worden voordat het schakelmechanisme van die schakelaar bloot lag. En toen bleek dat Sander niet het juiste type had ontvangen. Er zijn kennelijk meerdere varianten! Dat hendeltje moet dus, en hopelijk kunnen ze wel het juiste type leveren [nee dus, maar dat verhaal komt later]..
Als laatste is hij nog een half uur bezig geweest met het verstellen van de
bediening van de versnellingsbak. De wagen schakelde niet echt lekker naar z'n
achteruit en naar z'n 1. Diep onder de motorkap (maar helaas niet van onderaf
bereikbaar) zit een verstelmogelijkheid van de versnellingshendel. Dat stangetje
moest er helemaal uit, in lengte worden veranderd, en er weer ingezet. De auto
schakelt nu magnifiek! Hij glijdt nu als een mes in de boter in de
verschillende versnellingen.
Getankt, en er is nu totaal geen benzinelucht meer te ruiken in
de auto na het tanken, er liep ook geen druppel benzine meer de kofferruimte in.
Op de terugreis bleek nu ook het effect van het vervangen van al die rubber
bussen van de vering. Geen piepje of kreuntje meer te horen bij het rijden over
hobbels. Daarvoor was het net een oude boerenkar zoals hij piepte en kraakte bij
iedere hobbel in de weg. Helemaal over.
Helaas ontdekte ik thuis dat de handrem vrijwel niet meer werkt. Je kunt hem
helemaal tot aan het dashboard aanhalen, en dan rolt de wagen nog door. Helaas
tijdens de proefrit in de namiddag
niet aan gedacht om die te beproeven.
Thuis heb ik 'm voor de deur nog helemaal gelapt, want hij was behoorlijk stoffig geworden. Meteen weer aanspraak van een paar mensen uit de buurt.
Zondag 14
september 2008. Oldtimerfestival Schermerhorn
Nou, dat was een geslaagde dag vandaag. Wat een feest. En zoveel deelnemers, ik
schat wel honderd auto's. Oldtimers van allerlei soorten en maten. Ook oude
scooters (zelfs met zijspan), Solexen etc. Om 11 uur stond er een lang lint van
deze oude beestjes in de bermen bij de museummolen. Daar kregen de deelnemers
(gratis) een lunchpakketje en mochten we de molen bezoeken.
Om een uur of twaalf in een lange stoet naar het dorp Schermerhorn, waar bijna alle straatjes werden gevuld met oldtimers. Verder waren er heel veel activiteiten in het plaatsje, zoals versierde tuinen, exposities, zang- en dansgroepen, braderie, rommelmarkt, stationaire motoren, oude brandspuit etc. En overal zaten de mensen in hun tuintjes te zwaaien terwijl de stoet het dorp binnentrok. Klaas junior was er met de Volvo N86 vrachtwagen van zijn oom René. En zijn vriend Jeroen uit Stompetoren was er ook bij.
In Schermerhorn hebben de deelnemers een paar uur staan "pronken". Sommigen bleven al die tijd bij hun wagen (tafeltje en stoeltjes mee) anderen (zoals ik) zetten een bord met bijzonderheden achter de ruit en gingen zelf lopen. Ik kwam ook een aantal bekenden tegen, waarvan sommigen nog niet wisten dat ik een Peugeot had.
Om 15 uur ging ongeveer de helft van het aantal deelnemers (altijd nog zo'n 50 auto's) mee voor een rit van anderhalf uur door de Schermer en de omgeving (Obdam, Berkhout etc). Heel erg leuk.
Vlak voordat we vertrokken stond er net een vader met een zoontje van een jaar of 15 en een dochtertje bij de Peugeot te kijken, en ik vroeg "Wilt u soms meerijden?". De vader moest zijn dochtertje naar huis brengen (Stompetoren), maar de zoon, Roy Dudink, wilde graag mee. Was wel gezellig, had ik aanspraak. En, hoe kan het ook anders, weer allerlei gemeenschappelijke kennissen: molenaar Jos Kors bijvoorbeeld uit Santpoort die meel levert aan zijn vader. En de Buttermannetjes, en Erik Dudink (zijn oom) van molen De Krijgsman in Oosterblokker.
Halverwege de rit is Roy overgestapt in de Volvo-vrachtwagen van Klaas (nou ja, van zijn oom), en Jeroen kwam toen bij mij, want die wilde ook nog graag bij mij in de Peugeot zitten.
De 203 schakelde fantastisch soepel, tot.... een kilometer voor het einde. Toen was het opeens helemaal mis en kreeg ik hem bijna niet meer in zijn 1 of achteruit. Een (mij al bekende) scheur in de plastic kap rond het stuurhuis was opeens veel groter geworden, en de versnellingshendel kon zich nergens meer tegen afzetten. Zie bijgaande foto: kap C, scheur bij A, en bij B dreigt een messing bus er nu helemaal uit te breken. Tja, ik zal weten dat ik een oldtimer heb!
Maar ik mag mijn handen dichtknijpen met zo'n Peugeot, en met Sander. Toen ik het hem vanavond mailde had ik binnen 5 minuten antwoord van hem, met een foto uit zijn onderdelenboek en de mededeling dat de kap in Frankrijk voorradig is en binnen 4 dagen hier kan zijn. Kost wel even 121 euro + 17 euro verzendkosten... Maar goed, het is toch allemaal maar nog verkrijgbaar zonder dat je allerlei autosloperijen hoeft af te struinen.
Als ik dan vandaag van bezitters van een Dag 46 en een Daf 600 hoor dat er NIETS meer verkrijgbaar is van oude of nieuwe onderdelen (en dat voor een product van eigen bodem), dan mag ik niet mopperen met mijn 203.
En wat een prachtig weer hadden we. Schitterend werkelijk. Echt heel erg genoten. Ik was trouwens de enige Peugeot 203 vandaag. Er was nog wel een 404.
Om ca. 18 uur zette ik de 203 op de parkeerplaats van buren aan de Krommedijk (het pad en land naar de molen zijn te vies en modderig om door te rijden). Later op de avond nog even heen gelopen en met tie-rips de kap aan de stuurkolom bij elkaar getrokken. En daarna in de schuur een blokje hout gemaakt om er morgen overheen te schuiven.
Maandag 15
september 2008
In Alkmaar
iemand van de firma Rekers
ontvangen die kwam kijken naar de mogelijkheden van een betonnen prefab garage
in mijn achtertuin. Zal offerte maken.
Daarna het blokje hout aangebracht tegen de kap van het stuurhuis, zodat de
breuk nu niet open kan gaan of verder uit kan scheuren, en de messing huls die
de stang van de versnellingshendel op zijn plaats houdt gefixeerd blijft. Een tie-rip houdt alles bij elkaar.
Sander is vanaf zijn werk nog uitgebreid aan het e-mailen geweest om te kijken
of er ergens in Nederland nog zo'n kap ligt, maar hij zal toch uit Frankrijk
moeten komen. Is nu door Sander besteld.
Ik heb inmiddels 1174 km met de auto gereden.
Zaterdag
20 september 2008
De op
maandag bestelde kap is keurig op vrijdag aangekomen. Dus 's morgens naar Breezand gereden. Terwijl Sander de handrem ging afstellen
begon ik met de demontage van het stuur, losmaken van alle bedrading van de
richtingaanwijzerschakelaar en het verwijderen van de gescheurde kap aan het
eind van de stuurkolom. Daarna moest Sander er toch bijkomen, want de nieuwe kap
(van een geheel ander materiaal; een beetje soepele kunststof) bleek niet echt
identiek aan de oude. De ronde opening die over de stuurkolom schuift was iets
te klein (en moest door vijlen worden vergroot) en de RAW-schakelplaat paste er
niet in! Die plaat waarop dus alle messing spoortjes en aansluitboutjes van het
richtingaanwijzermechanisme zitten, moest aan de omtrek ook worden
afgeslepen. Maar uiteindelijk paste alles, en kon ik de bedrading en het stuur
weer monteren. Het boveneinde van de schakelstang (die evenwijdig aan de
stuurkolom naar beneden loopt) is nu weer stevig gefixeerd in de messing bus
die in de nieuwe kap zit, en meteen schakelde de auto weer heel erg soepel. Ook
de ruststand van de versnellingshendel ligt weer wat hoger, zodat hij niet meer
tegen mijn knie ligt in de 1e en 3e versnelling.
Een kleine twee uur zijn we bezig geweest. Daarbij heeft Sander ook nog nieuwe ruitenwisserblaadjes gemonteerd die hij ook voor me in Frankrijk had besteld.
Naast het aankoopbedrag van de Peugeot ben ik nu zo'n € 2000,- euro kwijt geweest aan arbeidsloon en onderdelen om hem in de staat te brengen waarin hij nu is. Maar dat is dan ook wel een hele goede staat!!!
Op de terugweg naar huis had ik een bosje bloemen gekocht, en dat maakte ik met een tie-rip vast aan de voorzijde van de motorkap, net als laatst op Peters verjaardag. En daaronder een bordje "Just married" waarbij ik "Just" had vervangen door "40 years ago". Dit in verband met het 40-jarig huwelijksfeest van Cees en Corry van der Oord vandaag, waarbij de Peugeot een rol zou spelen: Om 15 uur stond ik bij hun boerderij. Na het nemen van de nodige foto's heb ik Cees en Corry naar de slotkapel en slotruïne in Egmond aan den Hoef gereden. Daar werden 40 jaar geleden hun trouwfoto's gemaakt, en dat werd nu herhaald. Daarna heb ik hen naar brasserie De Woudhoeve aan de Driehuizerweg gebracht, waar hun receptie, diner en feest was. De auto kreeg een mooi opvallend plaatsje achter de slagboom, naast het hoofdgebouw, zodat alle bezoekers hem mooi konden zien staan. En hij oogstte heel wat bewondering.
Instappen Krommedijk
1 Bij de slotkapel Bij
brasserie De Woudhoeve
's Avonds bracht ik hem weer terug naar Van Leeuwen. De hoes kon er toen niet overheen, want door uitstraling was de auto helemaal nat geworden. Maandags ben ik teruggegaan om de hoes er overheen te doen.
